Door een bewuste voorkeur voor het primaat van de speler, door de keuze voor moderne architectuur waarvan de gebouwen vaak onmogelijk te verduisteren waren, en niet op de laatste plaats door een al jaren ondervonden schoonheidsbeleving die een gebouw bij eerste aanblik in daglicht teweegbrengt, hebben van de veertig nog volgende producties er negentien in dát licht plaatsgevonden. En bij drie was er een mengvorm. Om praktische redenen vond soms op een zomeravond de vroege voorstelling in daglicht plaats, en de late in kunstlicht. Daarnaast waren er toch nog vijftien producties volledig in kunstlicht met als voornaamste belichters Matthias Vogels en Rian Brak.

De opmerkelijke keuze voor moderne architectuur heeft als indringende consequentie dat Bewth nu te maken kreeg met volledig in bedrijf zijnde fabrieken, kantoren en musea. De waterwinfabrieken in Vogelenzang en Nieuwegein (Elling), en op de Berenplaat (Quist), de lichtfabriek Lumiance van Mart van Schijndel in Haarlem, de Rijksdienst Oudheidkundig Bodemonderzoek van Abel Cahen in Amersfoort, het Scheepvaarthuis van Van der Mey in Amsterdam, het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid van Hertzberger in Den Haag, het Groninger Museum (Mendini, Coop Himmelb[l]au) en de Zuidvleugel van het Rijksmuseum (Cuypers, Quist) zijn saillante voorbeelden. Naast groeiende belangstelling voor moderne architectuur was er ook noodzaak in het geding. De voorraad oude gebouwen was op. Zeker die van het eerste garnituur. Met als gelukkige uitzondering het Stapelhuis St.-Felix in Antwerpen. Het mooiste pakhuis ooit in de geschiedenis van Bewth (foto 152-157).

fot152 foto153 foto154 foto155 foto156 foto157
Fotografie: Willem Hekkema
Regie: Ben Zwaal
photo © 2008 Willem Hekkema/Bewth
Fotografie: Willem Hekkema
Regie: Ben Zwaal
‘De tribune met het publiek rijdt langzaam achteruit; de overdekte straat tussen twee pakhuizen strekt zich steeds verder voor ons uit, lengte en breedte en hoogte onthullen zich.’ (Stapel 1990)
Klaske Bruinsma: ‘Als ik in Antwerpen die lange loop maak van het publiek af, dan moet ik mijn functie ten opzichte van de ruimte heel goed kennen, ik moet me de hele lange weg bewust zijn van mijn grootte, het volume dat ik inneem. En ik moet tegenkracht geven, niet meegaan in wat ik denk te doen maar er tegenin gaan.’ (Stapel 1990, p. 61)
photo © 2008 Willem Hekkema/Bewth
Fotografie: Willem Hekkema
Regie: Ben Zwaal
photo © 2008 Oscar van Alphen/Bewth
Fotografie: Willem Hekkema
Regie: Willem Hekkema/Ben Zwaal
photo © 2008 Oscar van Alphen/Bewth
Fotografie: Willem Hekkema
Regie: Ben Zwaal
Wendelien Haveman en Fionuala Power de tegen de licht hellende kasseienstraat getrokken tribune bereikt zijn eindpunt
photo © 2008 Willem Hekkema/Bewth
Fotografie: Willem Hekkema
Regie: Ben Zwaal
photo © 2008 Willem Hekkema/Bewth
(deze tekst is een samenvatting uit: BEWTH VOLTOOID samengesteld door Carol Schade en Ben Zwaal, met een tekstbijdrage van Klaske Bruinsma, en in 2005 verschenen bij uitgeverij THOTH te Bussum)
contact / links