Met onderbrekingen was Marianne Strategier de voornaamste kostuumontwerpster van die periode. Hans Bleeker zou gedurende twaalf jaar als zakelijk leider een grote invloed hebben op het positioneren en welbevinden van Bewth. Ook speelde in die periode de actrice Loudi Nijhoff in de voorstellingen mee. Met haar grote vakvrouwschap en ervaring is zij geruime tijd voor Bewth een toetssteen geweest.

Vooral het kunstlicht, dat een steeds grotere perfectie bereikte, bepaalde het gezicht van de groep. Als gebouwen werden, afgezien van de vele belangrijke middeleeuwse kerken, vaak leegstaande oude industriële panden gekozen. Die boden ook mogelijkheden om, weliswaar met inzet van de handkracht der spelers, uitvoerige ‘publieke werken’ uit te voeren, zoals het ingraven of mobiel maken van tribunes, het creëren van regenbuien en watervallen, en het totale verduisteren van de ruimten ten bate van het steeds specialistischer kunstlicht. Met elkaar snel afwisselende verrassings-effecten kon de ruimte zo op spectaculaire wijze worden getoond.

Met de voorstellingen in de Hollandsche Manege van Amsterdam (1974) kreeg het architectonisch uitgangs-punt zijn volwassen vorm (foto 67-71).



Er volgden al snel meer spraakmakende producties.